Róże (bez kolców)

Jakiś czas temu dorwałem w outlecie widoczną na zdjęciach bluzę. Została "rzucona" na kiermasz, czyli ostatnią transzę wyprzedaży - zawierającą rzeczy, które normalnie nie mają szans się sprzedać w jakiejkolwiek cenie poza kompletną "darmówą", i leżała sobie w towarzystwie poliestrowych spodni i koszul, których nie chciałbym nawet za darmo. Z mieszanymi uczuciami wziąłem do ręki - szukałem takiej bluzy, ale ten róż! No i po założeniu pod widoczną również na zdjęciu marynarkę stwierdziłem, że już nie oddam - pomimo nawet faktu, że bluza jest o rozmiar za duża. Piękny, choć zawstydzająco niemęski kolor (bluza oczywiście jak najbardziej z kolekcji męskiej), fantastycznie komponujący się z głębokim granatem, zadecydował.

Generalnie uważam różowy za kolor niemęski. Oczywiście, wiem, że zasady dress code akceptują całkowicie różowe koszule (przynajmniej pod warunkiem, że kolor nie jest zbyt intensywny); mimo wszystko sądzę, że mężczyzna nie powinien przesadzać - rzutuje to niekorzystnie na jego wizerunek w oczach kobiety, niebezpiecznie go rozmiękczając i przesuwając w kierunku misia-pysia. Oczywiście zawodowy mistrz świata w boksie, zwłaszcza w kategorii ciężkiej, może sobie zakładać, co chce, jednak normalny facet nie powinien przesadzać - za oknami widać sporo męskich mężczyzn w czarnych skórach.

Eksperyment polegał na zestawieniu odcieni niebieskiego (głównie granat) z różami. Granatowa koszula, krawat w absolutnie najwyższym gatunku firmy Leonard (można na nią liczyć, jeśli chodzi o zestawienia tych dwóch kolorów - nawiasem mówiąc, okazało się, że mam bardzo mało krawatów w takiej kolorystyce), na wierzch bluza (tylko proszę nie pisać o dresie - niewątpliwie jest to elegancka bluza) i wreszcie marynarka oraz dyskretnie zaprezentowana poszetka. Marynarka tym razem nie "klunejowa", tylko podróba. Do tego jasnoszare (a więc nie plażowe, co najwyżej wydmowe) spodnie z cienkiej bawełny (nie jest to dżins - mają raczej fakturę płótna; spodnie są oczywiście letnie, co mi wcale nie przeszkadza), no i znane już buty.

Spodnie, jak widać, trzeba będzie nieco skrócić. Niewykluczone, że rękawy marynarki również. Zastanawiam się, czy nie jest zbyt krótka - ostatnio mierzenie marynarek jest moją obsesją, pewnie pojawi się jakiś efekt przemyśleń w postaci wpisu. Jednak "klunejowa" marynarka, ta od znanego dizajnera, leży znacznie lepiej; jest też o 2 cm dłuższa (już się przekonałem, że to całkiem spora i widoczna różnica). Znaczenie może mieć również punkt umieszczenia górnego guzika. Szkoda, że wycięcie w bluzie nie pozwala na lepszą ekspozycję krawata, ale tak to właśnie z tego typu bluzami będzie wyglądać.